‘Waar we ook zochten, de jongen was onvindbaar tijdens het schoolreisje’
Beeld: Shutterstock
Wat zijn ze toch leuk, die schoolreisjes waarbij ondanks alle zorgvuldige voorzorgsmaatregelen tóch een van de leerlingen kwijt blijkt te zijn. Gruwelijk.
Ellen (40), moeder van Ilias (11) en Saar (7), juf van groep 2:
“Een heel benauwd halfuur zijn we een leerling uit mijn groep kwijtgeraakt, tijdens een schooltrip naar Julianatoren. Waar we ook keken en zochten, de jongen was onvindbaar. Als leiding ben je daar ziek van. Het laatst wat je wil is een ouder moeten bellen dat zijn of haar kind is zoekgeraakt. We splitsten ons als leerkrachten op en struinden zorgvuldig het park af.
Koekoeksjong
Na een halfuur werd meneer gevonden: hij was in de eetzaal bij een totaal andere schoolklas aangeschoven. Op school hadden we benadrukt dat de leerlingen goed het eigen groepje en de kleur van het shirt in de gaten moesten houden.
“Hij was bij een totaal andere schoolklas aangeschoven”
Stomtoevallig was er die dag nog een school aanwezig met precies dezelfde kleurcombinatie. Zij hadden uiteraard het ‘koekoeksjong’ snel ontdekt en hem laten omroepen. Maar omdat die boodschap in het park nauwelijks hoorbaar bleek, reageerden wij daar niet op en dus namen zij hem maar met hen mee naar de eetzaal. Daar zat hij lief te kleuren aan tafel, zich totaal niet druk makend over alle commotie om en over hem.”
Lees ook – Kind kwijt: ‘De winkelmedewerker vroeg of ik wel zeker wist dat dit mijn dochter was’ >
Verdwaald
Brenda (42), moeder van Abel (7) en tweeling Koen en Suus (4):
“Als kind ben ik op kamp van groep 8 verdwaald tijdens Levend Stratego, op Schiermonnikoog. We startten het spel aan het begin van de middag en ik rende richting de duinen. Het duurde lang voordat ik me realiseerde dat niemand me zou vinden omdat ik te ver uit het zicht was. Ik wilde terug, maar wist de weg niet meer.
In paniek raakte ik verstrikt in een enorm gebied met dicht beplante prikkelstruiken. Het begon al te schemeren toen ik gehavend en in tranen ineens een bosrand bereikte. Daar hoorde ik gelukkig een paar klasgenoten roepen die naar me op zoek waren. Ik heb nog weken last gehad van het avontuur.
Nu ik zelf moeder ben, hou ik mijn hart vast als mijn kinderen op schoolreisje gaan. Ik doe ze een SOS bandje met mijn telefoonnummer om, zeg dat ze in de buurt van anderen moeten blijven en hoop op een alerte hulpmoeder.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
