‘Mijn kinderen noemen me nog mama’
Fotografie: Judith Anna Pronk
Als een vader door zijn eigen kinderen mama wordt genoemd kijkt de wereld weleens verbaasd op. Transgender ouders lopen nog altijd tegen verouderde wetgeving en stigma’s aan.
Charles (41) is gescheiden vader van Loki (15), Roan (14) en Lilly (8).
“Ik noem mezelf een ‘late uitkomer’, ik was 37 toen ik begreep dat ik transgender ben. Mijn kinderen kreeg ik binnen twee voor de buitenwereld ‘traditionele’ huwelijken met cisgender mannen.
Een gespeelde rol
Mijn hele leven voelde ik me al een mislukte vrouw. Ik snapte meisjes niet; alsof iedereen een bordspelletje speelde en ik als enige de regels niet kende. Op school vond ik meer aansluiting bij jongens, maar dat stopte op mijn achtste, toen een nieuwe jongen in de klas zei: ‘Jij bent een meisje, je hoort niet bij ons.’ Van genderidentiteit had ik nog nooit gehoord.
“Het hyperfeminine werd een rol die ik speelde, ik rende aan alle kanten weg van mezelf”
Als tiener kleedde ik me in de ogen van de buitenwereld mannelijk, en als iemand me dan aansprak met jongen, glunderde ik van oor tot oor. Na een ervaring met seksueel geweld stortte ik me juist in het hyperfeminine: wat ik ‘weggaf’ konden ze me ook niet afpakken. Het werd een rol die ik speelde, ik rende aan alle kanten weg van mezelf, om maar een plek te vinden in de maatschappij.
‘Mijn’ lichaam
Mijn eerste huwelijk was een poging te doen wat ‘hoort’. Mijn zwangerschappen ervoer ik opnieuw als een rol, dit kon ik blijkbaar. Ik was trots dat ik kinderen kon dragen en voeden, stortte me vol in het natuurlijk moederschap. Mijn lijf was niet verkeerd, het functioneerde goed. Het voelde alleen niet als van mij.
De vader van Lilly is homoseksueel, dat wist ik van tevoren. ‘Maar jou vind ik wel leuk’, zei hij. Toen pas, Lilly was een jaar of drie, begon het te dagen. Mijn man liet me het rustig onderzoeken. Pas toen ik na onze scheiding jaloers werd op een homostel, begreep ik: ik ben dat, ik wil dat. Ik noem mezelf trouwens geen homo. Ik voel me aangetrokken tot masculiniteit, de lichaamsdelen maken me niet uit. Mijn verloofde is een trans man.
Lees ook – ‘Voor mijn kinderen is het normaal dat ze uit de buik van papa komen’ >
Uit de kast
Mijn oudste is non-binair en kwam eerder ‘uit de kast’ dan ik. Maar juist die had moeite met mijn genderidentiteit; Loki begrijpt immers niet wat gender uitmaakt. Alle drie noemen ze me nog mama. Het woord vind ik niet moeilijk, maar dat het niet valt te verenigen met ‘hij’ roept dysforie op.
“Van overbeschermende moeder ben ik plotseling ‘betrokken vader’. Wanneer worden vaders eens als gelijkwaardig gezien?”
Voor de wet blijf ik ‘de moeder’, omdat mijn kinderen zijn geboren vóór de nieuwe Transgenderwet. Terwijl mensen me sinds mijn transitie wel anders zijn gaan zien; van overbeschermende moeder ben ik plotseling ‘betrokken vader’. Wanneer worden vaders eens als gelijkwaardig gezien?
Ik groeide op met twee moeders. De buitenwereld vond mijn gezin niet gewoon, maar ik wel. Dat leerde me dat alle dingen die ík niet gewoon vind voor andere mensen misschien wel doodnormaal zijn. En uiteindelijk zijn we als ouders allemaal hetzelfde; we maken dezelfde ruzietjes met onze kinderen ’s ochtends.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
