‘De directeur van school belde, helemaal in paniek’
Beeld: Getty Images
Wanneer je kind tijdens z’n eerste schooldag ineens rond 11 uur weer terug voor je deur staat, gaan er wat alarmbellen rinkelen in je ouderhoofd.
Anouk (38), moeder van Sofie (9) en Stijn (5):
“Onze zoon kwam op de allereerste schooldag rond 11 uur thuis. Ik schrok me rot toen ik hem ineens in de voortuin zag staan. Stijn was tijdens het buitenspelen zelf naar huis gelopen, want hij vond school eigenlijk maar superstom. Hij mocht niet eens voetballen.
Ik was in shock. Wij wonen op struikelafstand, er zit gelukkig geen gevaarlijke weg tussen die hij had hoeven oversteken, maar toch gruwelde ik bij het idee wat er met mijn kleuter had kunnen gebeuren. Bovendien vond ik het idioot dat hij van een schoolplein kon aflopen, zonder dat iemand hem miste!
School is voor losers
Achteraf bleek dat die kleine slimmerd een gat in het hek had gevonden waar hij precies ongemerkt doorheen kon glippen. Pas toen het speelkwartier over was, bij het tellen van de koppen, werd Stijns verdwijning opgemerkt. Alle juffen zochten het schoolgebouw af.
“Pas toen het speelkwartier over was werd Stijns verdwijning opgemerkt”
Pas daarna belde de directeur, helemaal in paniek. Ik kon haar geruststellen, Stijn zat bij mij op de bank. Maar daarna ben ik nog weken angstig geweest en heb ik zijn juf op het hart gedrukt goed op deze kleine Houdini te letten.”
Lees ook – ‘Mijn zoon (6) was samen met een klasgenootje van het schoolplein weggelopen’ >
Vergeten
Marloes (33), moeder van Rosa (7):
“Op het moment dat school me belde, was ik me van geen kwaad bewust. Pas toen ik de bezorgde stem van de juf van Rosa hoorde, herinnerde ik me vaag dat er in de laatste nieuwsbrief voor de zomervakantie iets had gestaan over het nieuwe rooster; voortaan waren de kinderen op maandag om 12 uur uit in plaats van op vrijdag.
Ik had er echter geen tel bij stilgestaan toen ik Rosa die ochtend uitzwaaide op het schoolplein en gezellig met een vriendin ging shoppen in Bataviastad, zo’n 65 kilometer verderop. We zaten net aan een enorm stuk appelpunt, toen de juf belde: ze had Rosa naast zich en er was geen mama gekomen; was er misschien iets gebeurd? Oeps.
Aangezien papa nog in het buitenland verbleef, zat er niets anders op dan mijn taart te laten staan, Rosa nog een uurtje te laten kleuren in de lerarenkamer en als een haas weer terug te racen.”
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
