Merel uit Oogappels heeft een belangrijke boodschap voor alle vaders die een ‘papadag’ willen
Beeld: BNNVARA
Advocaat Merel Larooi (Malou Gorter) uit het geliefde Oogappels is niet bepaald het meest toegankelijke karakter uit de serie. Toch weet ze elk seizoen een stukje van je hart te veroveren met haar realistische – oké, en tikje zwartgallige – kijk op de wereld. De speech die Merel tijdens de aflevering van 4 oktober gaf, moet iedere vader (en ‘ambitieuze bitch’) even zien!
Merel is in het verse seizoen weer aan het werk, ditmaal bij een corporate advocatenkantoor vol stereotyperingen.
De eerste weken
Als een collega tijdens haar verlof haar baby op kantoor komt laten zien, geeft ze aan dat ze een week langer vakantie wil opnemen voordat ze terugkomt. Dit in verband met het wennen van haar kindje op het kinderdagverblijf. De eerste wijze les die Merel voor haar collega heeft is als volgt: “Dat die eerste weken een grote roze wolk zijn, is vooral een lulverhaal. Het is vooral wennen en moeilijk en eenzaam en al die andere dingen.” Preach it!
Papadag
Maar Merel is nog niet klaar. Niet veel later daarna vraagt ze aan haar mannelijke collega’s of ze kinderen willen en zo ja, hoe zij dat gaan regelen met werk. Laconiek antwoordt een van de mannen dat de kinderen gewoon naar de crèche gaan. “En als ze ziek zijn of een studiedag hebben?” vraagt Larooi. Een collega antwoordt dat hij denkt aan een papa-dag. Dit raakt een gevoelige snaar, want dan volgt het belangrijkste betoog dat Merel ooit gegeven heeft:
“Er zijn weinig woorden waar ik zo’n hekel aan heb, als aan het woord papa-dag. Omdat ik het onuitstaanbaar vind, dat als mannen één dag in de week thuisblijven om voor hun kinderen te zorgen, ze een schouderklopje krijgen. Terwijl hun vrouw – als ze haar kind 4 dagen in de week naar de crèche brengt, een ambitieuze bitch is.
Lees ook –
Jannine over rolverdeling: ‘Ik ben blij met het niet-traditionele voorbeeld dat we ze geven’ >
En stél, je baas stemt in en je krijgt een papadag. Dan blijven er nog altijd 4 dagen per week over. Dagen waarop je je kind niet naar de crèche kunt brengen omdat het naar het consultatiebureau moet, of omdat je hem van school moet halen omdat hij luizen heeft of omdat hij uit het klimrek is gedonderd. Terwijl jij net op het punt stond om te vertrekken naar de rechtbank. En dan heb ik het nog niet eens over zwemlessen of schoolreisjes waar ouders mee moeten als begeleider. Herfst-Paas-Kerst-presentaties waar je geacht wordt je neus te laten zien, 10 minuten-gesprekken, hockeytrainingen, pianoles…”
Een mannelijke collega wil tussendoor nog even zeggen: “Het regelt zich vanzelf toch…”
Merel: “Nou, in mijn ervaring regelen de dingen zich zelden vanzelf, James.”
Het antwoord: “Jezus, Merel, misschien gaat het allemaal wel veel beter dan…”
Het krachtige slot van Merel: “Dat hoop ik, dat hoop ik écht, want nu zijn het 9 van de 10 keer de moeders die zich in 3000 bochten wringen om de dingen op te lossen en die zich dag en nacht schuldig voelen, omdat ze het gevoel hebben dat ze overal tekort schieten. En daarom zit er een vrachtlading aan jonge ambitieuze vrouwen in de ziektewet met een burn-out. En dat is onrechtvaardig en niet eerlijk!”
BAM. Die komt even binnen.
Hoe denk jij over papadag?
