‘Na een opgieting staan al mijn zintuigen aan’

August 8, 2023 Luisa Rey

Beeld: Ashley Fijma

Onder het motto ‘je zweet veel, maar je krijgt er wel wat voor terug’ begeeft deze moeder zich op gezette tijden in loeihete sauna-ruimtes. En die hebben stuk voor stuk een verkwikkend effect.

Fleur van Brenk (37) is single moeder van Malou (2,5). Ze verzorgt opgietingen bij Thermen Bussloo.

“Mijn dochter vindt mijn saunahanddoek mega interessant. Als ik ermee in de tuin sta te oefenen voor een opgieting, zwaait zij met een eigen theedoek vrolijk mee. Grappig genoeg valt die van haar dan gewoon in het gras en belandt de mijne nog nét niet bij de buren.

Opgieting

In de sauna gebruik ik de handdoek om stoom over de gasten heen te wapperen. Die stoom ontstaat wanneer ijs en water met etherische oliën op een kachel worden gegoten. Een opgieting duurt slechts een kwartier, maar voor mij is het een work-out. In een temperatuur van 85 graden ga ik met een knalrood hoofd alle kanten op en beweeg ik de handdoek van boven naar beneden.

“Een opgieting duurt slechts een kwartier, maar voor mij is het een work-out.”

In het begin waren mijn armen zo verzuurd dat ik de doek na drie sessies niet meer opgetild kreeg, maar tegenwoordig doe ik met gemak zes opgietingen op een dag. Na iedere sessie kom ik alive and kicking de sauna uit. Al mijn zintuigen staan ‘aan’, ik ben helemaal in contact met mijn lijf.

Zweten

Door mijn werk in de sauna ben ik meer gaan zweten en dat is buiten werktijd best lastig. Ik hoef op een vrije dag maar op mijn fiets te stappen of mijn lichaam denkt: ik word warm, alle poriën mogen open. Het zweet gutst in no-time alle kanten op. Een effen shirt kan ik dus vergeten, maar het ruimt wel lekker alle afvalstoffen op.

Lees ook – Van momretreats to mama-wellness: waar laad je écht van op? >

Zwangerschap

Naast opgietingen geef ik saunayoga en klankschaalmeditaties. Toen ik zwanger was heb ik gewoon doorgewerkt. Saunabezoek wordt zwangere vrouwen afgeraden, maar die adviezen gelden voor mensen die hitte niet gewend zijn. Mijn lichaam weet niet beter.

Mensen in mijn omgeving hadden vraagtekens – ‘Red je het wel, kan de baby dat aan?’ – maar zelf heb ik nooit getwijfeld. Ik had genoeg collega’s met ervaring, van wie er een zelfs de dag voor haar bevalling nog een opgieting heeft gedaan.

Bij mij werd het richting het einde zwaar. Ik ben dertig kilo aangekomen en in combinatie met de hitte kreeg ik moeite met ademen. Ook kon ik naderhand mijn warmte minder goed kwijt, dus ben ik met dertig weken gestopt. Toen ik lang na de spoedkeizersnee weer mijn eerste opgieting deed, stroomden de tranen over mijn wangen. De hitte, de muziek, het dansen in de stoom – eindelijk mocht ik weer.”