‘Mijn dochter van 7 plast nog bijna elke dag in bed’

Foto: Pexels

Dat je kind na een bepaalde leeftijd zindelijk is, is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Maar bedplassen bij een ouder kind, brengt heel wat ongemakkelijkheden met zich mee.

Francis (34) heeft twee dochters Fleur (9) en Malou (7).

“‘Niet boos of geïrriteerd worden’, fluister ik tegen mezelf als mijn dochtertje voor de derde keer deze week middenin de nacht aan mijn bed staat. Haar ogen zijn betraand, haar pyjama vochtig. Net als het matrasje. Ik geef haar een kus en reik haar een nieuwe pyjama aan. Terwijl ze zichzelf uitkleedt en wast, verschoon ik wederom haar bedje. Ik moet mezelf inhouden om niet ook in tranen uit te barsten. Dit is zo vermoeiend…

Elke week raak

Malou is bijna 8 jaar oud en plast nog steeds regelmatig in bed. En het maakt me knettergek. Zo, ik heb het gezegd. Soms is het elke dag van de week raak; als we mazzel hebben blijft het bij een keer of vier per week bedplassen. We vieren ‘feest’ als het een nacht goed gaat. Maar veel vaker heb ik haar betraand naast mijn bed staan, waarna ons nachtritueel van verschonen, douchen, nieuwe pyjama en weer in slaap komen zich afspeelt. Voor haar dan; ik lig vaak vanaf dat moment klaarwakker tot we met zijn allen opstaan voor school en mijn werk.

Lees ook: Zó kies jij luiers die beter zijn voor je kind én het milieu

Bedplassen stopt niet

Mijn andere dochter Fleur heeft dit probleem nooit gehad. Zij was vrij snel zindelijk; ‘zoals het hoort’. Maar bij Malou was het anders. Ze plaste al tot vrij laat gewoon nog in haar broek. Dan wachtte ze zo lang met naar de wc gaan omdat ze druk aan het spelen was, dat ze het vervolgens niet meer kon houden.

Dat probleem is inmiddels gelukkig opgelost, maar ’s nachts is het dus nog steeds raak. Ik heb voor mijn gevoel alles al geprobeerd. Ik laat haar tot anderhalf uur voor bedtijd niks meer drinken en ze moet altijd nog een keer naar de wc voor ze gaat slapen. Ook maak ik haar wakker om te plassen voor ik zelf naar bed ga. Maar rond een uur of drie ’s nachts is het mis… Ook een plaswekker hebben we geprobeerd, maar dat werkte niet. Malou slaapt er dwars doorheen.

“Een kind van 8 dat nog in bed plast? Dat is toch niet normaal?!”

Ik weet dat ze er niks aan kan doen en dat ze het zeker niet expres doet, maar zo langzamerhand begin ik gek te worden van de gebroken nachten waarin ik keer op keer haar bedje moet verschonen, haar onder de douche moet zetten en zelf vervolgens klaarwakker lig tot het moment dat we weer opstaan. Ook mijn werk heeft eronder te lijden. Ik ben niet scherp en moet soms moeite doen om tijdens een vergadering mijn ogen open te houden.

Collega’s

Mijn collega’s weten ervan, maar ik schaam me stiekem ook een beetje voor de reden achter mijn vermoeidheid. Toen ik laatst vertelde over het probleem van Malou, maakte een vrouwelijke collega met dochters in dezelfde leeftijdscategorie de opmerking: ‘Nou, dan zal je toch echt iets moeten veranderen aan je opvoeding. Een kind van 8 dat nog in bed plast? Dat is toch niet normaal?!’

Ik snauwde tegen haar dat als zij de oplossing wist, ik haar van harte uitnodig om die een week lang bij mij thuis te komen uitvoeren. Ze was stil, maar ik merk ook bij mijn andere collega’s afkeuring. Ondertussen wil Malou absoluut geen luier meer aan. Als ik dat probeer, krijst ze de hele boel bij elkaar en trekt ze hem weer uit zodra ik de slaapkamerdeur heb dichtgedaan. ‘Ik ben geen baby! Ik kan dit best wel’, schreeuwt ze dan. En vervolgens gaat het weer mis.

Lees ook: Bedplassen: hoe ontstaat het en wat kun je eraan doen?

Geen logeerpartijtjes

Ondertussen heeft het ook impact op haar sociale leventje, want waar leeftijdsgenootjes nu beginnen met slaappartijtjes en gezellig uit logeren gaan, zit dat er voor Malou niet in. Ik wil andere ouders niet opzadelen met een nat matras en de hele mikmak. Bovendien is Malou zelf veel te bang dat ze in haar bed plast tijdens zo’n nacht. Ik ben ten einde raad en bid elke avond dat het bedplassen op de een of andere magische manier vanzelf stopt. Tot die tijd weet ik niet wat ik moet doen…