‘Je hebt mensen die een verjaardagspartijtje plannen. Ik niet’
Beeld: Nine IJff
Laura Hogendoorn is hoofdredacteur van Mamaplaats, hét blogplatform voor en door moeders. Ze woont in ’t Gooi, samen met haar vriend Oscar en hun kinderen Roef (8), Sierd (7) en Maia (5).
Totaal uitgeput liggen we op de bank. Het zit er weer op. Afgelopen weekend hadden we het partijtje van onze middelste. Zeven werd hij.
Aanvankelijk gooide ik nog een balletje bij hem op dat hij dan dus ook zeven kinderen mocht uitnodigen, maar dat resulteerde (uiteraard) in een zielig verhaal dat die en die écht moesten worden uitgenodigd. En aangezien wij allebei geen ruggengraat hebben, gingen we dit weekend met z’n dertienen op pad.
Verjaardagsfeest
Nou heb je mensen die zo’n uitje weken – wat zeg ik: maanden – van tevoren plannen. Tot die categorie behoor ik niet. Na de verjaardag van een van onze kinderen kijken we het vaak eerst even aan, met de stille hoop dat het partijtje erbij inschiet. Helaas werkt die tactiek niet altijd. Dan prikken we een datum. Andere ouders vragen ons dan enthousiast waar hun kroost met het feestje heen zal gaan. Meestal lachen we deze vraag subtiel weg, want we hebben echt geen flauw benul.
Lees ook – ‘Inpakken voor de vakantie? Op dat gebied is er nog wat werk aan de winkel’ >
Eén taak
Ook dit keer besloten we pas een dag van tevoren om naar museum Nemo in Amsterdam te gaan. Om de kosten een klein beetje te drukken leek het me handig zelf lunch mee te nemen. Ik had alles gepakt en in tassen gedaan. Het enige wat manlief moest doen, was de tas met beleg oppakken en in de auto zetten. Eén man, één tas, één taak.
Helaas. Aangekomen in bij Nemo bleken we met veertig boterhammen zonder beleg te zitten. Uit pure paniek boden we het meegebrachte snoep aan als oplossing: “Iemand een broodje spekkie? Een broodje zure mat?”
“Maar eerlijk: de kinderen hadden de tijd van hun leven”
Hugo duwde zijn gezicht volledig in de slagroomtaart. Tijn en Marcus waren vaker zoek dan aanwezig. En vier jongens waren compleet doorweekt omdat ze alle munten uit een wensput hadden gevist. Maar eerlijk: de kinderen hadden de tijd van hun leven. En wij waren – na een kleine echtelijke ruzie over jam en kaas – ook zeer tevreden. Helemaal nu: welverdiende rust, op de bank. Althans, voor even. Want deze maand mogen we nog twee keer, voor onze oudste en jongste. Als ze het tenminste niet vergeten.
Meer lezen? Kijk op mamaplaats.nl.
