Onderzoeksteam beweert een supergeleider op kamertemperatuur te hebben gemaakt

Een Koreaans team beweert nu één van de grootste problemen met supergeleiders op te hebben gelost. Namelijk, het probleem dat supergeleiders eigenlijk alleen werken op zeer lage temperaturen. Denk een paar kelvin verwijderd van het absolute nulpunt (−273.15 graden celcius). Hyun/Tak Kim, een onderzoeker van het William & Mary college in Virginia, beweert nu een materiaal te hebben ontwikkeld dat ook op kamertemperatuur supergeleid.

Wat is supergeleiding?

Alle elektronica bevat materialen die elektriciteit goed geleiden. Anders wordt er namelijk veel te veel energie omgezet in hitte. Dat heeft niet alleen een slecht rendement als gevolg. Het kan ook het apparaat de kop kosten wanneer de temperatuur te hoog oploopt. Nu zijn er apparaten waarbij het omzetten van elektriciteit in warmte juist het doel is. Doorgaans wil je dat elektriciteit met zo min mogelijk weerstand door een apparaat kan bewegen.

Een supergeleider is een materiaal waardoor elektriciteit kan bewegen zonder weerstand te ondervinden. Ideaal dus! Hoog rendement en een sterk verminderde noodzaak voor koeling met alle bijbehorende voordelen. Maar tot nog toe krijgen we dergelijke systemen dus alleen aan de praat onder extreem lage temperaturen en hoge druk.

Een enorme doorbraak, als het klopt

Als het team van Kim daadwerkelijk is geslaagd in de opzet betekent dat een werkelijke technologische revolutie. Het is niet de eerste keer dat dergelijke beweringen zijn gepubliceerd, maar steeds werd de bewering ingetrokken. Het nieuwe materiaal, LK-99, heeft dus nogal wat waar te maken. Het materiaal bestaat uit een mengeling van onder andere lood, zuurstof, zwavel en fosfor in poedervorm dat langdurig is verhit onder zeer hoge temperaturen. 

Het team beweert dat toen ze het resulterende materiaal op een temperatuur van 30 graden celcius geen weerstand bood aan de elektriciteit die er doorheen werd gestuurd. Ook het Meissner effect werd geobserveerd, een klaar tegen dat het materiaal werkelijk supergeleidend is.

Maar volgens professor van materiaalwetenschappen Susie Speller is het te vroeg om naar de champagne te grijpen. Zij geeft aan dat een supergeleidend materiaal een duidelijke handtekening heeft die kan worden waargenomen met een aantal metingen. Volgens haar wordt in de publicaties van het team van Kim niet onomstotelijk bewezen dat het materiaal werkelijk supergeleidend is. Ook andere wetenschappers vrezen dat de waarnemingen van Kim kunnen worden verklaard door fouten in de experimentele procedure. Enkel verder onderzoek kan aantonen wie er gelijk heeft. Kim hoopt in ieder geval dat andere wetenschappers zullen gaan proberen zijn bevindingen te repliceren.