‘Sommige guilty pleasures moet ik nu helaas laten staan’

Beeld: Getty Images

Tessa (32), getrouwd met horecaconsultant Gerald (42) die twee zoons heeft uit een eerdere relatie, ­samen zijn ze ouders van een zoontje (3).

“Mijn man is geboren op Curaçao. Hij woonde al heel lang in Nederland toen ik hem op mijn 23e via mijn werk leerde kennen.

Hoewel ik hem een leuke man vond, was er van liefde tussen ons niet meteen sprake. Hij was in die periode nog met iemand anders en ik was vanwege mijn studie en een lange reis die ik ging maken niet echt op zoek naar een relatie. Dat veranderde toen ik een paar jaar later, student-af, tijdelijk in Dubai woonde en in de zomer van 2018 even terug in Nederland was. Gerald was ­inmiddels vrijgezel en we hadden contact met elkaar gehouden.

Opeens sloeg de vonk tussen ons over en voor hem verhuisde ik uiteindelijk terug naar Nederland. Samen hadden we veel gesprekken over de toekomst. Ik was vastbesloten om niet voor altijd in Nederland te blijven en hij wilde het liefst ooit nog eens terug naar Curaçao. Daarnaartoe verhuizen was dus een logische stap voor ons, maar wanneer, dat wisten we nog niet.

Curaçao

Totdat we in december 2021 met ons zoontje en Geralds zoons op ­vakantie waren op het eiland. In Nederland werd de zoveelste lockdown aangekondigd en dat was het moment waarop ik tegen mijn man zei: ‘We kunnen teruggaan naar Nederland, maar de scholen zijn toch dicht. Wat als we iets langer blijven en kijken of we hier echt kunnen gaan wonen?’

Hij vond het een goed idee en we gebruikten de drie extra weken om huizen en werkmogelijk­heden te bekijken. Mijn werk als eventproducer deed ik toen volledig online. Gerald werkte in de horeca als consultant en had nog wel wat dingen lopen in Nederland, maar echt veel werk was er door toedoen van corona niet. Op Curaçao kreeg hij echter al snel een aanvraag voor een project. Zijn nieuwe opdrachtgever had grote plannen, dus voordat ik het wist werd onze emigratie naar Curaçao in gang gezet.

“Wat als we iets langer blijven en kijken of we hier echt kunnen gaan wonen?”

In maart 2022 vertrok Gerald alvast naar het eiland om te beginnen met zijn nieuwe werk. Ons zoontje volgde begin juni en ik stortte me in Nederland op mijn eigen werk. Doordat bijna alle coronamaatregelen waren weggevallen, had ik opeens weer veel te doen. Daarom was het fijn dat onze zoon alvast bij mijn man en mijn schoonfamilie was. Zo kon ik nog even lekker knallen in Nederland.

Uiteindelijk vloog ik in september naar Curaçao en het was de bedoeling dat Geralds zoons ook bij ons kwamen ­wonen. Helaas liep dit door persoonlijke omstandigheden anders en bleven ze bij hun moeder in Nederland. Voor Gerald en mij was dat echt even schakelen. Het liefst waren we met z’n vijven dit nieuwe avontuur begonnen, dus we misten ze ontzettend. Gelukkig videobellen we veel met de jongens en zijn ze deze zomer vier weken bij ons. Ook gingen wij in de meivakantie naar Nederland.

Hoge supermarktprijzen

Inmiddels zijn wij al helemaal gewend op Curaçao. We wonen heerlijk, vlak bij zee, en we genieten volop van het al moois dat het eiland te bieden heeft. Dat de boodschappen in vergelijking met Nederland erg duur zijn, nemen we voor lief. Voor ons was dat geen verrassing, omdat we hier al eerder waren geweest en vaak verhalen van mijn schoonfamilie over de hoge supermarktprijzen hoorden.

Bijna alles wordt geïmporteerd op Curaçao. Wat je ook zoekt, het is te koop, maar vooral verse producten zijn vaak erg duur en niet altijd op voorraad. Griekse yoghurt bijvoorbeeld, in Nederland aten we vaak zo’n bakje. In de supermarkten op Curaçao liggen ze ook in de schappen, voor omgerekend negen euro per stuk. Net als een klein bakje aardbeien. Die zijn hier drie keer zo duur. Die laten we dus vaak liggen als we boodschappen doen.

“Een klein bakje aardbeien zijn hier drie keer zo duur”

Ook aan mosselen, zalm en biologische producten beginnen we niet, want die prijzen zijn echt sky high. Laatst zag ik een potje Indiase ghee, geklaarde boter waar ik in Nederland weleens mee kookte. Nu weet ik dat dit product sowieso al best prijzig is (volgens mij rond de negen euro), maar hier kost datzelfde potje minimaal veertien euro. Tja, dan kies ik toch liever voor een goedkope bakboter.

Lees ook – ‘De boodschappen doe ik op zaterdag, zodat ik een terrasje kan pakken’ >

Boodschappenbudget

Per maand reserveren Gerald en ik omgerekend ruim duizend euro voor boodschappen. Best veel, en eigenlijk gaat het altijd wel op. Misschien ook doordat we door onze drukke werkweek vaak dagelijks boodschappen doen. Het zou vast goedkoper zijn als we het wekelijks doen en dan meteen goed inslaan, maar om eerlijk te zijn hebben we niet altijd zin om voor een hele week te bedenken wat we willen eten.

“Per maand reserveren we omgerekend ruim duizend euro voor boodschappen”

Het scheelt dat we genoeg geld hebben voor ons boodschappenbudget. We verdienen nu ongeveer hetzelfde als wat we in Nederland verdienden. Ik doe nog steeds hetzelfde werk, alles online, voor opdrachtgevers uit Nederland en Curaçao. Aan onze totale vaste lasten zijn we circa 3200 euro kwijt en maandelijks komt er zo’n 5210 euro netto binnen. Op zich kunnen we daar dus prima van leven.

Missen

Mijn guilty pleasures die ik door de hoge ­supermarktprijzen nu laat staan zijn chocola (in ­Nederland kocht ik weleens Tony Chocolonely) en speciaalbiertjes. Op Curaçao worden beide producten voor minimaal zeven euro verkocht en dat vind ik het niet waard.

Toch heb ik niet het idee dat ik echt iets mis. Oké, het is soms lastig als ik wil koken en een bepaald ingrediënt niet verkrijgbaar is, maar dan verzin ik gewoon iets anders. Ik denk dat dat voor mij wel een goede les is voor het leven op Curaçao. Is er het vandaag niet, dan misschien morgen of volgende week.

“Een goede les: is er het vandaag niet, dan misschien morgen of volgende week”

En hoewel er hier veel ­soorten kaas te vinden zijn, vraag ik familie en vrienden uit Nederland vaak of ze een lekker stuk pittig belegen kaas van de markt voor me mee willen nemen als ze op bezoek komen. Daar kan ik zo van genieten.

Wat ik soms ook mis, is de Arabische ­keuken. In Nederland zijn er veel winkels waar je echte Midden-Oosterse ­producten kunt kopen, maar op Curaçao kom ik meestal niet verder dan falafel en humus. Eigenlijk zijn het maar kleine dingen waar ik ook prima zonder kan. Ik heb het hier enorm naar mijn zin en ik heb ook totaal geen spijt van onze emigratie. Curaçao is echt een heerlijk eiland om op te wonen, dus ik zou het niet anders willen.”

Op verzoek zijn de namen gefingeerd, deze zijn bij de redactie wel bekend.

Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.