“Leg dat ding nou weg!’ hoorde ik mezelf roepen’

Beeld: Getty Images

“In vergelijking met andere ouders waren mijn man en ik vrij streng als het aankwam op het gebruik van zijn mobieltje. Ik had al zo vaak gezien hoe buurkinderen bijna niet meer wilden buitenspelen omdat ze zaten te gamen of spelletjes speelden op hun telefoon. Als ze dan een keer onze zoon aan de deur kwamen ophalen, stonden ze daar met hun mobiel in de hand en konden ze nauwelijks hun ogen van het schermpje afhouden. Ze werden er niet leuker op en daarom wilde ik niet dat mijn zoon dat ook zou doen.

Strikte tijden

Ons leek het ’t duidelijkst en handigst als we strikte tijden zouden aanhouden wanneer hij wel achter een beeldscherm mocht. Dit werkte eigenlijk heel goed. Hij mocht vanaf half vijf gamen op de Playstation of op zijn mobieltje, tot we gingen eten, rond een uur of zes.

Ik merkte wel dat onze grenzen steeds meer verschoven. Als we later aten, mocht hij die dag langer op het beeldscherm. En ik merkte ook dat andere ouders soepeler waren. Dus als hij ’s avonds nog langs een vriendje ging, vond ik het niet erg als hij daar nog even op z’n telefoon zat. Hij zat op Snapchat, TikTok, speelde FIFA en keek op YouTube voornamelijk voetbalfilmpjes, wist ik. Zeker toen het al langere tijd heel goed ging op school en zijn rapporten keer op keer waren voorzien van een ‘Ga zo door!’ werden we steeds makkelijker.

Lees ook – ‘Hoe moet ik mijn kinderen opvoeden in het gebruik van een smartphone?’ >

Met telefoon in hand

Dat hadden we misschien nooit moeten doen, want ik zag hoe Jonas steeds vaker met zijn telefoon in zijn hand rondliep. Hij nam hem soms zelfs mee naar de wc. En had het ding al bij de hand tijdens zijn ontbijt, waardoor hij steeds minder makkelijk aanspreekbaar werd door ons. Als ik dan een dag later iets aan hem vroeg, zei hij: ‘Geen idee!’ terwijl ik zeker wist dat ik het hem de vorige dag tijdens het ontbijt had verteld.

“Ik heb het idee dat de druk om snel te reageren en niks te willen missen op Snapchat groot is”

Steeds vaker hoorde ik mezelf roepen: ‘Leg dat ding nou eens weg!’ Dat deed hij dan wel, maar naar mijn zin had hij er dan toch alweer veel te lang op gezeten. Vooral Snapchat blijkt een enorm aan­zuigende werking te hebben. De kinderen sturen elkaar op die app onafgebroken berichten en ik heb het idee dat de druk om snel te reageren en niks te willen missen groot is.

Nieuw patroon

Toen er op school werd opgemerkt dat Jonas ‘er de laatste tijd niet zo bij was met zijn hoofd’ en we dat terugzagen in zijn daaropvolgende rapport, hebben mijn man en ik besloten om de boel weer aan banden te leggen.

We hebben dat aan hem uitgelegd: zolang we het gevoel hebben dat hij op school niet lekker meekomt of als we merken dat hij er met zijn hoofd niet bij is, gaan we terug naar de oude regels. De mobiel komt pas na half vijf weer tevoorschijn en na het avondeten moet hij hem inleveren.

Natuurlijk sputterde hij tegen. En natuurlijk probeert hij voor half vijf zijn mobiel te pakken te krijgen. De ene dag gaat dat beter dan de andere. Ik denk dat het tijd nodig heeft, om hem weer een beetje in het nieuwe patroon te krijgen. Ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen, zolang wij er maar alert op blijven.”

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.