‘Ik vergat mij baby op de broodafdeling’
Beeld: Getty Images
Je kunt er donder op zeggen dat je ooit iets gaat vergeten als ouder. En dan is het maar hopen dat die cocktail van slaapgebrek en brainfog er niet voor zorgt dat het iets belangrijks is.
Inge (44), moeder van Lieke (11), Bram (10) en Gijs (5):
“Mijn schoonmoeder werd zeventig en dat vierden we met de hele familie in een pop-up-restaurant in een buitenwijk van Antwerpen. Toffe plek, met een klein speeltuintje voor de deur. De kinderen konden daar prima hun gang gaan, terwijl wij aan een aperitief zaten.
Een klein uurtje later schoven ze aan voor het diner. Dachten we. Tot halverwege het hoofdgerecht de deur openging en Gijs met een vreemde vrouw naar binnen kwam. ‘Bij wie hoort hij?’ hoorde ik haar aan de bar vragen. Niemand had ’m gemist.”
Stronteigenwijs
Mirjam (42) is moeder van Sanne (9), Veerle (7), Noor (5) en Sofieke (3):
“Ik vergeet iets te vaak luiers, doekjes en reservekleding mee te nemen. Ook toen ik door een indoorskibaan was uitgenodigd voor een event waar peuters skiles zouden krijgen. Veerle was pas 2,5 jaar, maar stond toch leuk daar in de sneeuw op van die kleine latjes.
Met een kop koffie keek ik vanuit het restaurant op m’n gemakje toe. Tot de juf naar me toe kwam, ze weigerde Veerle nog langer les te geven. Die had in haar broek gepoept en stonk een uur in de wind. En wederom had ik niets bij me.”
Lees ook – Opvoedblooper: ‘Ik was mijn dochter vergeten in de speeltuin’ >
Wegwezen hier
Sjoerd (42), vader van de tweeling Lars en Sven (7):
“Na de zwemles ben ik blij als ik met twee aangeklede kinderen dat verhitte omkleedhok kan verlaten. De drukte, de warmte en die chloorlucht; ik vind het de hel. Dus wil ik daar zo snel mogelijk weg en loop ik negen van de tien keer met die malle blauwe overschoentjes over de parkeerplaats naar mijn auto.”
Anders nog iets?
Wendy (47), moeder van Noah (12) en Sam (8):
“De combinatie van slaapgebrek en het feit dat ik niet gewend was boodschappen te doen met twee kinderen zorgde er jaren geleden voor dat ik Sam – die toen een paar weken oud was – op de broodafdeling van de supermarkt liet staan.
Terwijl ik brood stond uit te zoeken, ging Noah ervandoor met zo’n mini-karretje. Pas bij de kassa besefte ik dat ik Sam niet meer bij me had. De desbetreffende caissière vraagt me als ik bij haar afreken nog steeds lachend of ik niets ben vergeten, ook al is het inmiddels acht jaar later.”
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
