‘Het lukt hem niet te kiezen voor zijn gezin’
Beeld: Getty Images
Knalroze moet ie zijn, die wolk na de geboorte van je kind. Althans, als je de clichés en Insta-accounts mag geloven. In werkelijkheid komt die wolk in zo’n beetje elke denkbare kleur en gelukkig is dat steeds minder een taboe.
Jeanette (33): “Al in de eerste maand na de geboorte van Vic (nu 2) hadden Paul en ik knallende ruzie. Hij ging met vrienden wat drinken, voor de derde keer sinds Vic er was. Ik liep door de borstvoeding op mijn tandvlees, snakte ook naar een glas wijn of in ieder geval een nacht doorslapen, maar waar ik op karakter doorging voor ons kind, plukte mijn vriend als vanouds de lekkerste vruchten van het leven.
In niets deed hij een stapje terug. Tijdens mijn zwangerschap kon ik me dat nog enigszins voorstellen. Hij droeg het kind niet bij zich en hij zag die negen maanden misschien als een aanloop naar een geheel nieuw leven, mét kind. Maar er veranderde dus niets.
De eerste nachten ging hij wel rechtop zitten en kletsten we wat terwijl ik Vic de borst gaf. Maar na een week hield dat op. Paul lag gewoon naast me te snurken en liet mij al het werk opknappen.
Binnenvetter
Ik ben een binnenvetter, ik krop mijn frustraties altijd net zolang op tot mijn emmer overstroomt. En dat gebeurde dus toen Vic bijna een maand oud was. Alles kwam eruit, ik heb staan schreeuwen en vloeken. Ik miste begrip. En waardering.
“Alles kwam eruit, ik heb staan schreeuwen en vloeken”
Paul reageerde in eerste instantie defensief. Hoezo mocht hij niet meer stappen en wat zou het bijdragen als hij ook wakker was wanneer Vic gevoed werd? Hij begreep het niet en vond dat ik niet zo hysterisch moest doen. Toen hij zei dat ik waarschijnlijk last had van mijn hormonen, werd ik helemaal gek. Ik heb dagen amper tegen hem gesproken.
Bij mijn moeder luchtte ik mijn hart. Huilend heb ik haar opgebiecht dat ik het gewoon niet leuk vond, moeder zijn. Ik hield dan wel zielsveel van Vic, maar het leven dat ik nu had stond me tegen en dat kwam vooral door Paul.
Nou kan Paul al onze hele relatie prima voor zichzelf kiezen, dus ergens had ik het ook wel kunnen zien aankomen. Ik kon het alleen nu niet zo goed meer hebben, omdat ík niet meer zo makkelijk voor mezelf kon kiezen. Ik had rekening te houden met dat kleine mannetje dat mijn hele planning in beslag nam en vond dat Paul dat ook moest doen. Ook wilde ik dat hij zag wat ik allemaal opofferde. ‘Blijf praten, blijf praten’, gaf mijn moeder als vrij simpel advies. Dat ben ik uiteindelijk toch maar gaan doen.
Lees ook – Een roze wolk: bestaat die eigenlijk wel? Dít vinden jullie >
Grijze wolk
Het ging niet zonder slag of stoot. Waar ik Vic als vanzelf op nummer één heb staan, lukt het Paul nog steeds niet altijd te kiezen voor zijn gezin. Vorige maand wilde hij de dag voor we Vics tweede verjaardag zouden vieren naar een festival. ‘Ik ben er dan toch gewoon?’ zei hij toen ik begon te mopperen. Pas toen ik uitlegde dat het zou betekenen dat ik alle voorbereiding in mijn eentje zou moeten doen en dat zoiets ook een speciaal moment kan zijn, viel het kwartje. Het is geen onwil, hij ziet het gewoon niet zo scherp.
“Het is geen onwil, hij ziet het gewoon niet zo scherp”
Mijn problemen met Paul hebben ervoor gezorgd dat ik geen echte roze wolk heb ervaren. Ik ben zo vaak zo kwaad of teleurgesteld geweest. Het heeft me weggehouden bij het grote genieten. Het is niet zomaar dat we nog niet voor een tweede kind gaan. Ik wil eerst zeker weten dat bij Paul het kwartje is gevallen voor ik me in een volgende zwangerschap stort. Ik heb goede hoop dat het gaat lukken, want naast Pauls mindere kanten is hij ook een geweldige vader voor Vic en nog steeds de man van wie ik het meest hou.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
