‘Dat van bil gaan? Dat doen we in het bejaardentehuis wel’

Slaap was voordat ik kinderen had niet iets waar ik over nadacht. Ja, zonde van de tijd vond ik het. Mijn motto was om alles uit het leven te halen en als ik dan om zeven uur ’s ochtends van een avond stappen terugkwam, kon ik prima – zonder blikken of blozen – weer om half negen in de collegebanken zitten. Slapen kwam wel in het bejaardentehuis.

Inmiddels zijn we tien jaar en drie kinderen verder. En kan ik mezelf wel voor m’n kop slaan. O, wat had ik meer moeten genieten van die mogelijkheid om een uurtje of acht slaap te pakken. Maar ja, wist ik veel dat ik later opgezadeld zou worden met drie kinderen van onder de vier. Inclusief huilbaby.

“Het voelde alsof ik stierf van vermoeidheid”

Enfin, die eerste jaren van het moederschap moest ik het doen met wallen tot op mijn knieën. Mijn lijfspreuk veranderde in ‘alles is een fase’ en daarmee hield ik mezelf op de been. Los van de dagelijkse mental breakdown omdat het voelde alsof ik stervende was van vermoeidheid.

Lees ook – Vier op de tien jonge moeders geeft hun nachtrust een onvoldoende >

Spannende setjes

Nu de kinderen een paar jaar ouder zijn, merk ik dat er weer meer keuzeruimte komt. Ze slapen door en dus kan ik een volledige nachtrust pakken. Ware het niet dat vriend Oscar ook nog hier in huis woont en zijn kans schoon ziet.

Want waar ik voorheen altijd het excuus erin gooide dat er om de haverklap een kind aan het ­huilen was en dat ik daarom geen zin/tijd/energie had om tussen de lakens te duiken, gaat die vlieger nu niet meer op.

Resultaat: een continu gevecht met mezelf. Want ja, ik heb theoretisch tijd om mezelf elke avond in spannende setjes te hijsen en van bil te gaan. Leuk en goed voor de relatie. Maar een gezonde nachtrust stijgt boven elk hoogtepunt uit. Dát is waar ik al die jaren naar verlangd heb en wat nu ein-de-lijk weer kan. En dat van bil gaan? Dat doen we in het bejaardentehuis wel.

Meer lezen? Kijk op mamaplaats.nl.