‘Schuldgevoel is van alle tijden’

Fotografie: Nine IJff

Een dubbelinterview tussen twee supermoeders over het moederschap uit ons jubileumnummer.

Lizzy: “Met twee kinderen is het steeds lastiger om mijn eigen ding te doen – terwijl ik dat altijd zo belangrijk vond! Het is moeilijk een balans te vinden tussen een leuke, goede moeder zijn en… soms verlang ik naar een dag voor mezelf, zonder plannen en gewoon maar zien wat er komt. Maar ik voel me al schuldig als ik een oppas regel om ’s avonds uit eten te gaan.”
Tanja: “Heel herkenbaar. Ik ben heel blij dat de tijd van last minute een oppas regelen voorbij is. Door ons
onregelmatige werk moesten Charly en ik elke week opnieuw het wiel uitvinden en puzzelen hoe we het regelden met de kinderen. Erg stressvol. En dat schuldgevoel is van alle tijden: ik loog weleens tegen onze oppasmoeder. Dan vroeg ik of zij de kinderen van school kon halen, omdat ik ineens een belangrijke afspraak had… In werkelijkheid ging ik wijntjes drinken met mijn vriendin. Ik durfde het niet te zeggen. Toch zijn juist die momenten van even bankhangen, wijn drinken, nietsdoen heel waardevol. Alleen zo ontstaat er creatieve ruimte – dat gebeurt niet als je hoofd stampvol lijstjes zit. En dat is ook weer van belang voor je authenticiteit, voor de vraag: wie ben ik nu eigenlijk? Want dat kun je door al die zorgtaken en hormonale schommelingen toch een beetje kwijtraken.”
L: “Ik merk ook dat ik anders reageer. Eerst maakte ik me overal druk om; ga ik wel of niet naar dat event, hoe zou dat nieuwe restaurant zijn, ik moet nog achter die jurk aan. Nu denk ik: who cares? Ik ben de moeder van Jagger en Suki, wat maakt de rest me uit? Eerlijk gezegd vind ik dat gevoel wel lekker.”
T: “De eerste jaren neemt het moederschap je volledig in beslag,
dat is hormonaal best slim bepaald. Maar gaandeweg neem je, heel organisch, weer dingen om je heen waar waar je tijdelijk geen oog voor had. Op een gegeven moment snakte ik echt weer naar iets
waarover ik me kon druk maken, wilde ik weer een bijdrage leveren aan een betere wereld, naast dat all consuming moederschap, mijn opgedane kennis en ervaring delen met anderen.”

Geheim genootschap

L: “Door het moederschap zit je in ieder geval nooit meer om gesprekstof verlegen, dat is wel grappig. Naast wie ik ook sta op een willekeurige verjaardag, als moeder kun je altijd iets delen over wat je meemaakt of dwarszit.”
T: “Vanaf het moment dat mijn buik destijds zichtbaar werd, voelde het alsof ik werd toegelaten in een geheim genootschap van moeders. Dat zat al in een veelbetekenende blik van een andere moeder in de tram, een soort understanding zonder woorden, dat vond ik heel bijzonder. Moeders kunnen veel aan
elkaar hebben en juist met degenen met wie je op het eerste oog weinig deelt, op wie je niet lijkt, kun je een waardevolle relatie opbouwen. Denk aan de carrièretijger die doordeweeks steun heeft aan de thuisblijfmoeder, maar in de weekenden juist haar kroost naar de sportvelden pendelt, of weet ik veel, haar tuin bijhoudt of de belastingaangiften regelt. Er wordt vaak gesproken over de moedermaffia en
onderlinge kritiek, maar ik denk dat het juist heel mooi is om ‘samenwerkingen’ aan te gaan met collega-moeders.”
L: “Voor de moedermaffia ben ik trouwens totaal niet vatbaar. Ik lees het en hup, het is weer weg. Een of andere bimbo uit Lutjebroek hoeft bij mij niet aan te komen met: ‘Eet jouw kind een lolly, krijgt jouw kind suiker?’ Nee, dat boeit me echt niet, ik vind mezelf een leuke, goede moeder en iedereen moet het op haar eigen manier aanpakken.”

Lizzy: “Een of andere bimbo uit Lutjebroek hoeft bij mij niet aan te komen met: ‘Eet jouw kind een lolly, krijgt jouw kind suiker?’ Nee, dat boeit me echt niet!”

T: “Ja, zeker. Ik heb na al die jaren een dikke huid gekweekt, maar ik kan me niet volledig wapenen tegen bullshit; ik ben nog steeds kwetsbaar en dat koester ik ook. Krijg ik een rotopmerking, dan bedenk ik me dat de echte haters vaak mensen zijn die slecht bedeeld zijn door het leven waardoor ze het niet makkelijk hebben. Meestal verandert mijn irritatie dan in medelijden.”
L: “Overigens raakt het me wel als ze iets over mijn kind roepen. Nu zijn mijn kinderen nog heel jong, maar ik zie nu al op tegen eventueel pestgedrag waar ze mee te maken kunnen krijgen en hoe ik daar dan als ouder mee moet omgaan. Ik kan moeilijk iedereen die mijn kind dwarszit een beuk geven, haha!”
T: “Het is best wel lastig, je krijgt onvermijdelijk te maken met bullies – in de echte wereld, maar nu ook online. De grootste uitdaging van deze tijd vind ik dat onze kinderen in een compleet andere wereld opgroeien dan wij zelf gewend zijn. Het internet, mobiele telefoons, de socials, het vele gamen – wat doet dat met ze op de langere termijn? Kinderen zitten veel binnen, maken steeds meer online vrienden. Ik zie het aan mijn oudste, zij doet alles online en heeft zelfs haar vriendin zo ontmoet. Ze bezoekt haar wel regelmatig in Londen, of zij komt hierheen, dus gelukkig bestaat hun relatie ook in de echte wereld.
Maar over het algemeen speelt zich veel achter dat scherm af. Te veel, denk ik soms.”
L: “Ervaren je kinderen dat zelf ook zo?”
T: “Alice, de oudste, vindt het juist relaxed. Ze is transgender, waardoor het voor haar sowieso spannend is om echt de straat op te gaan. In de echte wereld wordt ze niet altijd begrepen, afgerekend op haar uiterlijk misschien, online kan ze zijn wie ze werkelijk is.

Tanja: “In de echte wereld wordt ze niet altijd begrepen, afgerekend op haar uiterlijk misschien, online kan ze zijn wie ze werkelijk is”

Ik snap goed dat dat voor haar fijn is, maar soms maak ik me toch zorgen over het effect van zo’n online leven op de lange termijn. En of die zorgen terecht zijn weet ik niet, want ik heb er zelf nul ervaring mee. Als ze nog zo klein zijn heb je geen idee wat er op je af gaat komen. What a ride!”

In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.